گل سن میری توں، مُٹیارے
کیہہ سمجھیا اے اپݨے آپ نوں؟
میرے مگر توں کیہہ کیہہ کردی
ایہہ گل بس توں ہی جاندی
مینوں صفائیاں پیش نہ کر
رب کولوں تھوڑا جیہا ڈر
سکھ جا کہ پیار کرنے دا ول
جھوٹھے سنگ ساڈے اک اک پل
بے وفا، بے وفا
بے وفا نکلی، ہائے، توں
نئ، جھوٹھا پیار، جھوٹھا پیار
جھوٹھا پیار کیتا، ہائے، توں
بے وفا، بے وفا
بے وفا نکلی، ہائے، توں
نئ، جھوٹھا پیار، جھوٹھا پیار
جھوٹھا پیار کیتا، ہائے، توں
جدوں نیڑے میرے کول توں ہوویں
یاداں وچ دور توں کھوویں
سانوں سدنی ایں ناں اوہدا لے کے
تینوں پیندے اوہدے بھلیکھے
مینوں کجھ کہݨ دی نہ ہݨ لوڑ
میرا دل توڑ کے توں نہ ہور توڑ
پیار تیرا چاہیدا نہ ہور
ساڈے پیار دی نشانی اج توں موڑ
بے وفا، بے وفا
بے وفا نکلی، ہائے، توں
نئ، جھوٹھا پیار، جھوٹھا پیار
جھوٹھا پیار کیتا، ہائے، توں
بے وفا، بے وفا
بے وفا نکلی، ہائے، توں
نئ، جھوٹھا پیار، جھوٹھا پیار
جھوٹھا پیار کیتا، ہائے، توں
میری زندگی چہ کیوں توں آئی؟
یاری کیوں نئیں توں وی نبھائی؟
کیتی ساڈے نال اے بے وفائی
سانوں دے کڑیئے جواب
دسدے کہڑی گل دی سانوں دے رہی ایں سزا
روویں گی مینوں یاد کر کے
روویں گی مینوں یاد کر کے
بے وفا، بے وفا
بے وفا نکلی، ہائے، توں
نئ، جھوٹھا پیار، جھوٹھا پیار
جھوٹھا پیار کیتا، ہائے، توں
بے وفا، بے وفا
بے وفا نکلی، ہائے، توں
نئ، جھوٹھا پیار، جھوٹھا پیار
جھوٹھا پیار کیتا، ہائے، توں
بے وفا، بے وفا
بے وفا نکلی، ہائے، توں
نئ، جھوٹھا پیار، جھوٹھا پیار
جھوٹھا پیار کیتا، ہائے، توں
بے وفا، بے وفا
بے وفا نکلی، ہائے، توں
نئ، جھوٹھا پیار، جھوٹھا پیار
جھوٹھا پیار کیتا، ہائے، توں